เรื่องสั้น…รักพลิกล็อค / รินษรา บทที่…1(ตอนที่..2)
(ต่อจากตอนที่แล้ว)
“ไฮ จอร์ท ยูเอ็นจอยราวกับเป็นหนุ่มโสดเชียวนะ !”
เสียงทักทายที่ดังขึ้นจากหญิงสาวในชุดเดรสยาวกระโปรงพลิ้วสไตล์วินเทจนั่น แทบจะทำให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน
“ก็ตราบใดที่เรายังไม่ได้แต่งงาน ก็ยังถือว่าโสดอยู่อย่างนั้นไม่ใช่เหรอครับคุณฝ้าย”
“นั่นสินะ แบบนี้ อย่างฉันก็ต้องเรียกว่าโสดเหมือนกันน่ะสิ ถึงจะไม่โสดสนิทก็เถอะ จริงมั้ยคะ”
“นั่นก็ถูก ถ้าอย่างนั้น ค่ำคืนนี้ คนโสดของคนมาดื่มร่วมกันหน่อยเป็นไง”
“ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เพราะป่านนี้คุณนนท์ก็คงหลับไปแล้วล่ะ ”
“อืมม์ ดีจังนะ มีแฟนรู้เวลาไปซะทุกอย่างแบบนี้ รู้เวลาหลับ เวลานอน หรือแม้แต่เวลากิน”
“เป็นธรรมดาค่ะ ต่อให้เราเป็นคนตะเวณราตรียังไง แต่เราก็ยังต้องใส่ใจคนรักของเราเสมอ เว้นเสียแต่ว่า เราจะเลิกรากันไปเท่านั้น แล้วคุณล่ะจอร์ท คุณพูดยังกับว่า คุณไม่ใส่ใจแฟนสาวของคุณเลยงั้นล่ะ”
“แฟนผมเขาดูแลสุขภาพอยู่แล้ว ไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่สนใจอบายมุขทั้งหมด บางที ผมยังนึกว่าผมเป็นมีแฟนเป็นแม่ชีเสียด้วยซ้ำ”
หลังประโยคนั้นของเขา ทำเอาหญิงสาวที่วางแก้วเครื่องดื่มลงที่บาร์เหล้า แทบจะเผลอหัวเราะเสียงดังออกมา
“คุณนี่ช่างว่า ผู้ชายอะไรปากคอเลาะร้ายชะมัด แล้วนี่ ตกลงคุณรับเธอเข้าทำงานที่บริษัทรึยังล่ะ”
“ยังหรอก ผมยังอยากเป็นโสดอยู่น่ะ ขืนเอาแฟนเข้าไปทำด้วย จะตำแหน่งไหนก็ตาม ก็คงดูไม่งามนักหรอก จริงๆ ตอนนี้ผมก็มีตำแหน่งว่างอยู่ คุณอยากรู้มั้ยว่าตำแหน่งอะไร”
ชายหนุ่มก้มลงกระซิบถามข้างหูเธอในประโยคนี้ แววตาของเขากรุ้มกริ่มแพรวพราวและมีอานุภาพให้เธอหลบสายตาคมกล้าคู่นั้นได้ไม่ยากเลยสักนิด
“ฉัน ก็ต้องตอบว่าอยากรู้สิคะ ไม่อย่างนั้น คุณคงไม่ให้คำตอบฉันแน่ๆ จริงมั้ย”
“คุณนี่เก่ง รู้ใจไปซะทุกเรื่อง ”
“ไม่ต้องมาชมฉันเลย ตกลง ตำแหน่งอะไรที่ว่างคะ เผื่อว่า ฉันเบื่อๆ จะได้ไปสมัครดูบ้างน่ะ อ้อ แล้วอย่าบอกว่าเป็นตำแหน่งแม่บ้าน ฉันไม่ไปทำเด็ดขาด เพราะบอกไว้ก่อนเลยว่า ฉันทำงานบ้านไม่เป็นสักอย่าง ลำพังชงกาแฟกินเองได้ ก็เก่งแล้วล่ะ”
อีกครั้งที่ชายหนุ่มหัวเราะสดใสออกมาอย่างมีความสุข แปลกดีนะ ทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ชิดกับเธอ ไม่ว่าจะด้วยความบังเอิญหรือตั้งใจก็ตาม หากเขาก็รู้สึกได้ถึงความผิดแปลกที่เขาไม่เคยได้รับจากแววเดือน แม้ว่าเธอจะได้ชื่อว่าเป็นแฟนสาวของเขาก็ตามทีเถอะ
“แค่ชงกาแฟผ่าน ผมว่าคุณก็ผ่านในตำแหน่งนี้แล้วล่ะคุณฝ้าย เพราะผมขาดตำแหน่งเลขาประจำตัวผมน่ะ”
“ว้าว ตำแหน่งน่าสนใจจัง ว่าแต่เงินเดือนดีมั้ยคะ มีโบนัส เบี้ยใบ้รายทางมั้ย”
หญิงสาวใช่ถามเปล่า หากใช้ปลายนิ้วไล้เข้าไปในอกเสื้อของเขาเหมือนแกล้ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะฉวยข้อมือของเธอเอาไว้ “
ถ้าคุณสนใจสมัครทำงานกับผมจริงๆ ทุกอย่างที่คุณต้องการ มันก็ต้องได้อย่างที่คุณเรียก ร้องอยู่แล้วล่ะคุณฝ้าย ว่าแต่ อย่าหลอกให้ผมดีใจนะ ถ้าคุณสนใจจริงๆ เข้าไปหาผมได้ทุกเมื่อ นี่ครับ นามบัตรผม”
จอร์ทยื่นนามบัตรใบกระทัดรัดให้กับหญิงสาว ก่อนที่ทั้งคู่จะยังคงนั่งดื่มกันท่ามกลางเสียงเพลงเร้าใจนั่นอย่างเพลิดเพลิน ก่อนที่เสียงสัญญาณโทรศัพท์ของชายหนุ่มจะดังขึ้น
กริ๊ง…กริ๊ง…
เขาหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋า ขณะที่หญิงสาวได้แต่มองตาม เงียบๆ ไม่ไถ่ถามอะไรเขาสักคำ
………..
“ขอตัวสักครู่นะครับ”
ด้วยเหตุที่เสียงเพลงอึกทึกเกินไปนั่นล่ะ ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะหลบเลี่ยงออกไปคุยด้านนอกแทน
“ครับ แวว ยังไม่นอนอีกหรือครับนี่”
“แล้วจอร์ทละคะ เสียงยังใสแจ๋วอยู่เลย แสดงว่ายังไม่ได้นอนเหมือนกัน อย่างนั้นรึเปล่า”
“ผมยังไม่ง่วงน่ะแวว เลยนั่งดูหนังฟังเพลงไปเรื่อยเปื่อย”
“ที่บ้าน หรือที่ไหนกับใครคะ”
“ก็ต้องที่บ้านสิครับ ผมจะไปไหนได้ ช่วงนี้พ่อกับแม่ให้ฝึกงานเข้มมากเลยน่ะแวว ”
“ก็ดีแล้วนี่คะ ยังมีงานให้ทำ”
“แวว อย่าเพิ่งน้อยใจไปสิครับ ผมก็รอจังหวะ หาตำแหน่งให้คุณอยู่นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แววไม่ได้น้อยใจอะไร อีกอย่าง แววก็ได้งานทำแล้วด้วย ที่โทร.มา
นี่ ก็แค่จะบอกจอร์ทว่า พรุ่งนี้แววจะไปเริ่มงานแล้วล่ะ”
“เริ่มงาน ที่ไหนกันครับ”
“ที่สถาบันกวดวิชาแถวบ้านน่ะค่ะ แม่แววบอกว่า ทำไปก่อนดีกว่าไม่มีอะไรทำ ซึ่งแววก็เห็นว่าจริง เพราะไม่อยากปล่อยชีวิตหลังเรียนจบให้เคว้งคว้าง เตะฝุ่น เกาะแม่กินไปวันๆ”
“แวว..ไม่เอาน่า ผมบอกแล้วไงว่าน้อยใจผม เอาอย่างนี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปรับแววมาส่งที่ทำงานเองนะ จะได้แสดงความยินดีกับแววอย่างเป็นทางการด้วยนะครับ พรุ่งนี้เจอกันครับที่รัก ฝันดีนะครับ”
หลังประโยคนั้น หญิงสาวตอบรับกลับมาทางปลายสายไม่ยืดยาวนักหรอก ก่อนที่ต่างฝ่ายจะต่างวางสายลง แล้วจอร์ทนั่นล่ะที่แทบเป่าลมออกจากปาก ก่อนกลับเข้าไปในผับ และพบว่าหญิงสาวยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เพียงเท่านั้น เขาก็ค่อยรู้สึกโล่งใจ
“ผมนึกว่า คุณฝ้ายจะหนีผมไปไหนแล้วเสียอีก”
“ทำไมต้องหนีด้วยล่ะคะ แค่แฟนของคุณโทร.มาเอง ฉันหัวสมัยใหม่พอค่ะ พอเข้าใจว่าสมัยนี้ ก็เป็นแบบนี้ ไม่มีอะไรเป็นของตาย เที่ยงแท้แน่นอนหรอก อย่างนั้นใช่มั้ยคะ”
“อ้อ ครับ ก็ถูกของคุณฝ้ายนะ อะไรก็เปลี่ยนแปลงได้เสมอ เพราะเราต้องวิ่งให้ทันโลก จริงมั้ยครับ”
“จริงค่ะ เชียร์ !”
หลังคำว่าเชียร์ หญิงสาวยื่นแก้วเครื่องดื่มออกมาตรงหน้า เพื่อชนแก้วกับเขา ก่อนจะดื่มกันต่อไปอย่างมีความสุข สดใสไม่แพ้กันเลยทีเดียว !
