หลังจากเปิดร้านครั้งแรก ทั้งแนวคิด และความมุ่งมั่นตั้งใจของ อ.บัง ก็เริ่มต้นขึ้น ลงมือทำทุกอย่าง ด้วยความรักในหน้าที่การงาน ในอาชีพของตัวเองละ

“มันเริ่มมีใจรักมากขึ้น บวกกับความกล้าที่จะวิเคราะห์ ก็เริ่มจากหาทำเลที่เหมาะๆ ก่อน ให้ถูกใจเรา คือต่อให้แถวนั้นมีร้านตัดผมเยอะก็ไม่เป็นไร เราแค่ต้องคิดต่อว่า เราจะสู้เขาได้ยังไง สู้ด้วยความเป็นร้านวัยรุ่น จะไม่กลัวร้านที่ติดกัน แต่เราจะเอาอะไรมาสู้กับเขา เพราะร้านเขาเปิดก่อนอยู่แล้ว ความจริงคือต่อให้เปิดติดกัน เราต้องเอาชนะด้วยวิธีใดก็แล้วแต่ แต่เราต้องมีจรรยาบรรณ มีคุณธรรมในใจ ไม่ไปใส่ร้ายป้ายสี แต่เราต้องเอาฝีมือมาแข่งขันมากกว่า ตกแต่งร้านยังไงให้น่าสนใจ จริงๆ แล้วช่างหนึ่งคนรับผิดชอบต่อเดือน วันละ 10 คน เดือนหนึ่งเรารับผิดชอบ 300-350 ต่อวัน ส่วนใหญ่ เราจะจับกลุ่มวัยรุ่น เพราะวัยรุ่นจะกระจายเป็นวงกว้าง การจับกลุ่มตลาดวัยรุ่นถือว่าดีสุด แต่รายจ่ายอาจจะลำบากหน่อยแต่ก็ต้องนึกว่าต่อไปเขาก็จะเป็นผู้ใหญ่ อีกอย่างคือ ถ้าเราจะเป็นช่างจริงๆ เราต้องจับได้ทุกกลุ่ม เราเอาฝีมือความเนี๊ยบ พูดจาดี ความเป็นกันเองมาใช้ ก็จะทำให้เราจับกลุ่มผู้ใหญ่ กลุ่มวัยรุ่นได้ และกลุ่มเด็กๆ ก็เช่นกัน แต่ช่างผมปัจจุบันจะไม่ค่อยตัดผมให้เด็ก อาจจะมองว่าตัดยากหรืออะไรก็ตาม แต่ราทำได้หมดจะครอบคลุมทุกอย่าง ถ้าเราตัดวัยรุ่นก็จะเป็นอีกแบบหนึ่ง ถ้าเป็นคนมีอายุก็ต้องเป็นอีกแบบ ร้านเราก็เลยเป็นร้านที่สามารถรับได้หมด จะมีทุกเพศทุกวันเลย คนแก่ด้วยอะไรด้วย เราค่อนข้างมีเปอร์เซ็นต์มากกว่า เพราะเราทำได้ทุกอย่าง แต่เป็นประสบการณ์ตรงมากกว่า ช่างปัจจุบันจะเน้นตัดผมแฟชั่นอย่างเดียว แต่ของเราตัดได้หมดทั้งเด็ก ผู้ใหญ่ วัยรุ่น ก็เลยค่อนข้างได้เปรียบตรงนี้ แต่ก็คือร้านบังจะตัดอย่างเดียวนะ ไม่มีการทำสี หรืออย่างการแกะลายสำหรับบังไม่ค่อยมี จะไม่ค่อยแกะลายมากครับ”